Mutlu olmayı biliyor muyuz ?

Hayat kısa, zaman dar.Şu kısacık ömrümüzü en iyi şekilde değerlendirmek şart.Meşru isteklerimizi elimizden geldiğince yapmalıyız.Çünkü geçen zaman geri gelmiyor..

Sevdiklerimizin kıymetini bilmezsek, ne sevdiklerimiz kalır ne de sevgimiz.. Aslında herkes bizi seviyor, herkes bizim için bir şeyler yapıyor.Bu dünyada yalnız değiliz.Hakikaten tek yalnız olan kişi; bence ölen kişi..Şöyle bir etrafımıza baksak ne kadar sevilip, değer verildiğimizi hemen fark edebiliriz.Bu kişi belki ; bizi gece gündüz düşünen annemiz, babamız veya bizi seven saygı duyan eşimiz, çocuğumuz veyahut farkında bile olamadığımız zor anlarımızda yanı başımızda gördüğümüz bir arkadaşımız, komşumuz olabilir.Yeter ki bakmayı bilelim.

Hani hep yapmayı düşündüğümüz şeyler vardır da sonra yaparım demişizdir.Bilmeliyiz ki o ” sonra” denilen şeye ulaşıp ulaşmamamız bile bilinmiyor.O yüzden hayallerimiz hayal olarak kalmayıp faaliyete geçelim.Şöyle dönüp bir aynaya bakalım.Bizim başarılı insanlardan neyimiz eksik.Elimiz mi ? Ayağımız mı ? Beynimiz, aklımız mı ? Aynada gördüğün mükemmel insan, muhteşem varlık sensin.Sen çok güçlüsün, sende ola akıl başka hiçbir varlıkta yok.Sadece biraz AZİM gerekli. Eee zahmet olmadan rahmet olmuyor ki..Aciz olmayalım, aciz olmak için var edilmedik.Hepimizde aynı enerji, aynı akıl, aynı güç var.Kullanmayı öğrenelim.

Bil ki ”Kendini mutlu edemezsen bil ki kimse seni mutlu edemez !”