Mutlu ve Huzurlu Bir Aile

Çok çeşitli cms sistemi kullandım.Türkçe adıyla içerik yönetim sistemi. Tam manasıyla kullandım denemez kurdum,kaldırdım sürekli. Denemeler yaptım,inceledim ama bir tanesine bile adam akıllı hakim olamadım.En basitinden Html bilmiyorum,yaptıklarımı örneklere bakarak ve google yardımı ile yaptım.En iyi anladığım sistem wordpress diyebilirim. Joomla, Drupal, Vanilla Forum vb. popüler bir çok cms denedim. Hep bir şeyler deniyordum.Bir site üzerinde istikrarlı bir ilerleme gerçekleştiremedim.Çabuk sıkılıyorum.Sitemin hemen online kullanıcılarla dolmasını herkesin yorum yapmak için yarışmasını istiyorum. :D Tabi olmayacak bir şey bu.. Html, php, java,photoshop vb bilmediğim için yapabildiklerim hep bir noktaya kadar gidiyor. Kendime özgü şeyler çıkaramıyorum ortaya,o yüzden sıkılıyorum hemen.Sonra yine başa dönüyorum. Google de ara “cms sistemleri” bu nasılmış bu nasılmış.Denemelere devam. Web siteleri ile uğraşmayı seviyorum.İnsanlara ulaşmayı seviyorum.Yaptığım iş ise çok farklı.

Yaşadığımız hayattan bazen çok şey bekliyoruz.Bu kadar aç gözlülük nereye kadar.Sonuçta dünya hayatı, hiçbir şey mükemmel olamaz ki.Kaide bu, kural bu.Ama bize ne olmuşsa hep daha fazlasına göz diker olduk.Önümüze bir dilim ekmek verilse gözümüz ekmeğin bütününde oldu.Kanaat etmeyi bilemedik.Bu yüzden çeşitli maddi sıkıntılara girdik, ,işin içinden çıkamayınca manevi buhranlar aldı bizi.Bazende tam tersi oldu ya..Hani ruhumuzun karnını doyuramadığımız dan bedenimiz hastalandı.Dünyayı yaşarken unutmamamız gereken şeyler vardı ama biz es geçtik her şeyi. Beklentilerimiz çok ama eklediklerimiz ondan çok. :) Mutlu olmak istiyorsak çok şey beklemeden yaşamayı öğrenmemiz lazım ( kendimizi ne kadar tutarız bilmem ama..) Bazı insanlara çok özenirdim.Bir kalbur samanı yansa umursamaz ya hani ne güzel birşey. :)Nerden edindiysem bu huyu, 40 tilkiyle beraber geziyorum.İşin komik tarafı bunu genelde fark ettirmeden yapabiliyor olmam.Hani nadiren arada fark ediliyorum ama nasıl bir uyuz beceridir

Akşamlar.. Nedendir bilinmez, her şey akşamda çıkar ortaya..Şöyle bakınca insan fark ediyor da birçok dertler bile akşam çıkar.Ağrılar, hastalıklar, yorgunluklar, dertler ve sıkıntılar..Belki biz çok anlamlar yüklüyoruz akşamlara ya da var bu akşam vaktinde bir şey.. Önceden bana akşam vakti çok hoş ve tatlı gelirdi..Hikmetini bilmem ama belki yorucu bir anın bitmesinden belki de o sessizliği sevdiğimden..Ama şimdi bazı akşamlar bilmediğim bir üzüntü alıyor içimi her ne kadar örtmeye çalıssamda.. Dünya diyorum, dünya hayatının çaresizliğinden sanırım.İlla ki her zamanımız aynı olmayacaktır.Ve ruhu saran kasvetli akşamlara en iyi ilaç tevekkül etmek.Şükretmek..Elbette her istediğimiz her zaman olmayacak, olamazda zaten.Belki de elimizdekilere şükür etmemekten kaynaklanıyor olabilir. Ama çok acayip bir şeyi fark ettim hatta hep uyguladığım bir şey..Şiddetle tavsiye olunur.Hani anormal bir sıkıntı kaplar, bedenimizde bir maraza çıkar ve ruhsuz gb oluruz ya; işte o anda şöyle besmele çek

Hayat kısa, zaman dar.Şu kısacık ömrümüzü en iyi şekilde değerlendirmek şart.Meşru isteklerimizi elimizden geldiğince yapmalıyız.Çünkü geçen zaman geri gelmiyor.. Sevdiklerimizin kıymetini bilmezsek, ne sevdiklerimiz kalır ne de sevgimiz.. Aslında herkes bizi seviyor, herkes bizim için bir şeyler yapıyor.Bu dünyada yalnız değiliz.Hakikaten tek yalnız olan kişi; bence ölen kişi..Şöyle bir etrafımıza baksak ne kadar sevilip, değer verildiğimizi hemen fark edebiliriz.Bu kişi belki ; bizi gece gündüz düşünen annemiz, babamız veya bizi seven saygı duyan eşimiz, çocuğumuz veyahut farkında bile olamadığımız zor anlarımızda yanı başımızda gördüğümüz bir arkadaşımız, komşumuz olabilir.Yeter ki bakmayı bilelim. Hani hep yapmayı düşündüğümüz şeyler vardır da sonra yaparım demişizdir.Bilmeliyiz ki o ” sonra” denilen şeye ulaşıp ulaşmamamız bile bilinmiyor.O yüzden hayallerimiz hayal olarak kalmayıp faaliyete geçelim.Şöyle dönüp bir aynaya bakalım.Bizim başarılı insanlardan neyimiz eksik.Elimiz