Tebessüm Çok Uzakta Değil ki..

Akşamlar..

Nedendir bilinmez, her şey akşamda çıkar ortaya..Şöyle bakınca insan fark ediyor da birçok dertler bile akşam çıkar.Ağrılar, hastalıklar, yorgunluklar, dertler ve sıkıntılar..Belki biz çok anlamlar yüklüyoruz akşamlara ya da var bu akşam vaktinde bir şey..

Önceden bana akşam vakti çok hoş ve tatlı gelirdi..Hikmetini bilmem ama belki yorucu bir anın bitmesinden belki de o sessizliği sevdiğimden..Ama şimdi bazı akşamlar bilmediğim bir üzüntü alıyor içimi her ne kadar örtmeye çalıssamda..

Dünya diyorum, dünya hayatının çaresizliğinden sanırım.İlla ki her zamanımız aynı olmayacaktır.Ve ruhu saran kasvetli akşamlara en iyi ilaç tevekkül etmek.Şükretmek..Elbette her istediğimiz her zaman olmayacak, olamazda zaten.Belki de elimizdekilere şükür etmemekten kaynaklanıyor olabilir.

Ama çok acayip bir şeyi fark ettim hatta hep uyguladığım bir şey..Şiddetle tavsiye olunur.Hani anormal bir sıkıntı kaplar, bedenimizde bir maraza çıkar ve ruhsuz gb oluruz ya; işte o anda şöyle besmele çekip deriiiince bir nefes alınca gülümseye bildiğinizi fark edeceksiniz.Bu çok zor değil ve hatta benim tebessüm formülüm dediğim bir şey.Şimdi bizi sıkıntıya sokan her şeyi bir kenara bırakıp tebessüm etme zamanı.Zaman çok kısıtlı..

Eğer elimizdeki zamanı değerlendiremezsek, gün gelir o uzun sandığımız zaman; sonbahar dökülen yaprak misali dökülmüş ve geriye ”bizden” bir şey bırakmamış olur.

Zamanı iyi değerlendirmek üzere ”fî emânillah”