Ye Kürküm Ye Dünyası..

Dertsiz, tasasız bir hayat var mı acaba ? Gerçi bu neyi dert edindiğimize göre değişir ya..

Nasreddin Hoca misali oldum bugün.Ye kürküm ye misali..

Bir gün Nasreddin Hocayı yemeğe davet etmişler, o da sıradan günlük kıyafetleriyle gitmiş ama kimse hocayla ilgilenmemiş.Başka bir akşam yine ziyafete davet edilmiş bu sefer kürkünü giyip gitmiş.Herkes bir ilgi alaka göstermiş ki..sofraya oturulunca hoca kürkünü yemeğe uzatıp ”ye kürküm ye, zira bu ziyafet bana değil sanadır.”  demiş.Gerçekten de insanlar dış görünüşe, makam mevkiye çok itibar eder olmuş hatta olmuşuz.Özellikle de büyük şehirlerde bu oran daha fazla.İnsanlara göre ister çirkin giyin istersen  güzel hiç fark etmiyor. Sanki ilk defa insan görüyormuş gb bakmaları gerçekten çok üzücü..Bence bu nokta da insanın cahil olmasından kaynaklanıyor.Çünkü ilk bakış helal ama ikinciye izin yok.Haliyle ne kimseyi aşağılayıcı ne de riya olacak bir şeye sebep olamıyorsun.bu çirkinden kastım pijamalarla ya da kirli kıyafetler vs değil.Özellikle tesettürüne dikkat eden hanım kardeşlerimizin daha çok uğradığını düşünüyorum.Bilemiyorum nedenini bazen sinir bozucu bazende komik olabiliyor.Her şehir birbirine benzemiyor ve insanın gurbette bulunduğu ortama alışması gerçekten çok zor oluyor.Hele de geldiği çevre ile bulunduğu çevre arasında fark varsa daha bir zor.Ama inşirah suresinde buyrulduğu gb ” Muhakkak ki her zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” ayetine samimiyetle inanınca Yüce Yaratıcımızın bir çok yardımını görüyoruz.

Sıkıntısız hayat olmaz.Ama bence yaptığımız en büyük yanlış yardımı başkasından aramak.Maalesef yardımı direk olarak kuldan isteyince hayal kırıklığına uğrayabiliyoruz.Velev ki bu arkadaşın,annen, ailen ya da eşin olsun hiç fark etmiyor.” Allahın yardımı nerede diye sorduklarında, muhakkak ki Allahın yardımı çok yakındır.” diye buyuruyor Mevla bakara suresi 214.ayeti kerime de..

Her ne olursa olsun Rabbimizi, ne için yaratıldığımızı e bu dünyanın geçici olduğunu unutmayalım.

Fi Emanillah. :)